Het Zumba avontuur versus de Miley twerk

Een paar maanden geleden besloot ik dat ik het gezond eten maar vooral sporten eens door moest zetten, vooral op de momenten waarop het hockeyen op een laag pitje zou staan, en dus schreef ik me in bij een sportschool in de buurt. Het duurde een tijdje voordat ik mijn ouders overtuigd had: ik was al bezig met zo veel dingen tegelijkertijd, twee keer per week naar de sportschool gaan zou er volgens hen niet in zitten en, bovendien, ik zou het bijltje er na een maand of twee toch wel bij neer leggen. 

 Niets bleek echter minder waar, want waar anderen de kont tegen de krib gooien wat betreft het fitnessen, werd ik fanatieker dan ooit. Afgezien van de vier weken zomervakantie die ik weg was, een weekje Londen en wat weekendjes tussendoor heb ik elke week twee tot drie keer in de sportschool gestaan. Drie keer per week het uitoefenen van een schema bestaande uit een blok crosstrainer, een blok armen-benen, een blok fietsen, een blok armen-benen, een blok interval hardlopen en als laatst een blok rug-buik oefeningen wierp duidelijk zijn vruchten af in combinatie met semi-gezond eten (het was ten slotte een groot deel van de tijd vakantie): mijn armen, benen en buik zijn duidelijk gespierder en ik ben gelukkiger met mijn lijf dan dat ik tot nu toe ben geweest (terwijl ik niet eens op mijn lichtst ben!) 

Goed, in de vakantie wilde dat natuurlijk hartstikke goed, drie keer in de week zo'n schema, maar na schooldagen van 7 uur, hockeytrainingen die weer beginnen en die berg schoolwerk die thuis nog op me ligt te wachten bleek het nogal uitputtend te zijn. In een schoolweerk is drie keer gewoon te veel. Wel vind ik het heerlijk om wat uurtjes in die sportschool door te brengen (ik ben vast de eerste die dat zegt, maar, echt) en toen wat vriendinnen me meevroegen om naar zumba te gaan twijfelde ik eerst omdat ik zumba nogal zag als iets.. hilarisch. Uiteindelijk ben ik toch maar gegaan omdat de keuze een avond het schema doen in mijn eentje of zumba-en met drie vriendinnen was, en ik ging toch liever voor de gezelligheid.

'Shake, salsa, mambo, chacha!' kirde het zumba meisje door de zaal en iedereen ging vrolijk mee in de bewegingen, de een iets gecontroleerder dan de ander. Tot mijn verbazing vond ik het niet saai, maar was het leuk en ontspannend na een druk dagje school. Het laatste nummer zette in en er klonk een keiharde 'Battle!!!!' door de zaal. De groep werd in tweeën gesplitst en elk aan een kant van de zaal gezet. Verschillende heup- en kontbewegingen volgden en toen het refrein begon was het de bedoeling dat we achterwaarts met onze kont naar onze 'battle partner' aan de overkant zouden gaan springen, mij deed het meer denken aan een variatie op de inmiddels aller bekende Miley-twerk. Ik zag een goed bedeeld achterwerk naar me toe komen hupsen.. en dichterbij.. nog dichterbij en.. O god. Nog even en ik was onderuit getwerkt.