Hardlooptaferelen op een woensdagochtend

Menig hardloper heeft na anderhalf jaar zich wel een mooi hardloopsetje cadeau gegeven. Een hardlooplegging die niet om je benen heenlubbert bij elke stap die je zet met een shirtje met van die handige ademgaatjes erin, en voor als het koud is een fijn jasje. Nou, ik dus niet. Toen ik woensdagochtend om half tien aan mijn hardlooprondje begon en in mijn katoenen HEMA shirt die garant staat voor gigantische zweetplekken en adidas joggingbroek zo'n fanatieke hardloper in een mooi, op kleur bij elkaar uitgezocht setje aan me voorbij liet gaan, voelde ik wel een beetje op me neer gekeken.

Niet dat ik geen mooi setje wil hoor, o, zeker niet. Mijn hardloophart gaat stiekem heel veel malen sneller slaan als ik de hardloopcollectie van Nike zie. Hardloopleggings in diverse patroontjes, Nike Free's in de mooiste kleuren die ook gewoon op door de weekse dagen kunnen, handige hardloophorloges en jasjes die er mooi én comfortabel uitzien - ik zou ze het liefst allemaal in een winkelmandje sturen - ware het niet dat mijn bankrekening het niet toelaat.

Maargoed, terug naar die woensdagochtend. Het was mij een keer gegund om de eerste vier uur vrij te zijn, wat betekent dat ik pas om twaalf uur in de schoolbanken moest gaan zitten. In plaats van uitslapen tot elf uur besloot ik er een actief ochtendje te maken - een beetje leren, rondje hardlopen, en oh, een gossip girl afleveringetje kon er ook nog net tussendoor. De thermometer gaf vijf graden aan, iets warmer dan de vorige keer, dus besloot ik mijn dikke Hollister vest thuis te laten en voor dat niet-zo-handige HEMA shirt te gaan. Niet alleen stonden mijn bovenlichaam (inclusief handen) de eerste twee kilometer bijna op bevriezen, ook was het niet zo fijn om een aantal schoolgenootjes en Engels leraar tegen te komen toen ik zwoegend en zwetend aan mijn laatste kilometer begon. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet erg dat ze me zien hardlopen, maar dat ik het zo zwaar had met betrekking op het zweetgedeelte (en dus bijbehorende plekken), hadden ze niet hoeven weten (zien).

Dus: Les voor de komende maanden. Toch maar een beetje gaan sparen, zodat ik over een tijdje ook kan zeggen dat ik een mooi, bijpassend hardloopsetje in mijn kast heb hangen en niet bang hoef te zijn voor connecties die me in hun hoofd keihard aan het uitlachen zijn. En mocht dat niet lukken, dan moet ik maar op zoek naar een route die zich ver weg van school en de fanatieke 'ik-heb-lekker-een-mooi-hardloopsetje' hardloper bevind.