En toen schreef ik me in voor een 10 km run. Gewoon, omdat ik dat al drie jaar wilde. Lukt wel, dacht ik bij mezelf - nog genoeg tijd om te trainen. Inmiddels heb ik nog 8 dagen de tijd om dichtbij de 10 te komen en de laatste afstanden waren 5 en 6 km, runs waarna ik ook helemaal kapot was. Hoewel ik in de eerste twee weken dat ik weer begon met trainen al 8 km in 43 minuten redde, ben ik er nu niet zo zeker meer van of het me volgende week maandag wel allemaal gaat lukken.
De komende 8 dagen wil ik het er nog 2 keer op wagen: één keer móet ik per se 8 km rennen van mezelf en de tweede keer probeer ik het tot de 10 te halen. Lukt het niet dan is er geen man overboord, want ik ben er stiekem ook wel van overtuigd dat ik de laatste 2 km wel aankan op adrenaline en het enthousiasme van het publiek. Verder wil ik ook minstens nog twee keer aan de krachttraining, want als ik ergens achter ben gekomen is dat krachttraining écht helpt je prestaties te verbeteren. Natuurlijk niet te laat in de week, want 10 km rennen op spierpijn gaat hem niet worden.
Woeh, ik vind het zo spannend! Aan de ene kant vraag ik mezelf af waarom ik me in hemelsnaam heb ingeschreven, aan de andere kant ben ik al retetrots op mezelf dat ik dit na 3 jaar eindelijk echt ga doen en is het een enorme motivatie om het rennen niet op te geven en door te blijven zetten.
Keep you posted!
You can do this!!
BeantwoordenVerwijderenJe kunt het chick!
BeantwoordenVerwijderenx
Succes!
BeantwoordenVerwijderen