Diary: Week 23 + 24

Op naar Rome! - Souvenirtje - Goedemorgen vanaf onze kamer - Trevifontein by night

Ik weet nog dat ik vorige week vertelde dat ik zoveel meer tijd in artikelen ging steken, allerlei dingen zou gaan veranderen en bulten tijd zou hebben, boy was I wrong. Zaterdag 31 mei stapte ik in het vliegtuig, dinsdag 10 juni was de eerste dag dat ik helemaal niets meer te doen had. Maar dat ik in de tussentijd hele leuke dingen heb gedaan staat buiten kijf. 

Zaterdagavond rond een uur of twaalf stapten mijn moeder en ik in de auto naar het vliegveld in Eindhoven. We hadden wel wat vertraging, maar om een uur of zeven zetten we dan echt voet op Italiaanse bodem. Ironisch genoeg bleek het weer daar minder te zijn dan in Nederland. Met de minuut dat we in de bus naar de binnenstad stapten kwamen we er gelijk achter dat een auto (of vespaatje natuurlijk) huren in Rome geen goed idee was; ik weet niet meer hoeveel mensen ik hun auto midden op de weg heb om zien draaien, dat het er veel waren weet ik wel zeker. We zochten onze Bed and Breakfast, slenterden wat door de straten in de buurt op zoek naar wat eten en eindigden bij een cafeetje met thee en wijn - geen slecht begin.

Zondag, maandag en dinsdag waren heerlijke warme dagen waarin we heel veel hebben gezien van Rome; alle hotspots, winkeltjes, villa Borghese. Elke avond aten we midden in de stad een pastaatje of pizza - niets te klagen. Doordat we elke dag kílometers afstruinden ploften we 's avonds helemaal uitgeput in bed.

Woensdag was het plan om terug naar Nederland te vliegen, maar daar ging even wat mis. Nadat we ons al afvroegen waar die enorme drukte op het vliegveld toch door kwam, werd bij een navraag bij de infobalie duidelijk dat er personeel op het vliegveld aan het staken was. Een uur later hoorden we dat alle vluchts, inclusief de onze, waren gecancelled. Grote paniek - we kregen gelukkig een beetje zekerheid toen bleek dat we in ieder geval nog een nachtje in ons B&B konden slapen, maar van hoe we thuis moesten komen hadden we geen idee. Na heel wat uurtjes met geregel later hadden we een vlucht voor de volgende dag vanaf het andere vliegveld in Rome - het gerucht ging echter dat daar de volgende dag een staking zou zijn, rustig waren we dus niet en er werd amper geslapen.

Toen we donderdag aankwamen op het vliegveld bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn. Op wat vertraging na verliep alles vlekkeloos en kwamen we rond een uur of twaalf in Rotterdam aan. Klein detail: de auto stond in Eindhoven. Een wereldreis Rotterdam - Eindhoven - Stadskanaal zorgde ervoor dat we uiteindelijk pas rond een uur of 7 thuis waren. Uitpakken maar en gelijk weer een inpaklijst maken voor het volgende uitje: Pinkpop!

Vrijdag werkte ik de hele dag en 's avonds was het haasten om alles in te kunnen pakken. Ik wilde op tijd naar bed omdat we de volgende dag vroeg vertrokken om een plaatsje op een camping met goede afstand naar het festivalterrein te kunnen bemachtigen. Het lukte niet helemaal - rond half twaalf sloot ik pas mijn ogen.

Geslaaagd! - Terrasje in Rome - Throwback naar mijn Laatste SchoolDag - Buurtje rond Castello d'Angelo

Zaterdag was Pinkpop-dag! We vertrokken om kwart over vijf en waren uiteindelijk rond elf uur bij de camping - de nadelen van het leven in het noorden van het land. Het waren drie geweldige dagen vol hitte, zon en goede muziek: Ed Sheeran was sowieso het hoogtepunt en Paolo Nutini - de man die ik al járen live wil zien - komt samen met Chef'Special ook in de top 3. Maandagavond stonden we tijdens het onweer even doodsangsten uit en kwamen er nadat het gedonder voorbij was achter dat onze tent de bui niet had overleefd - alles was doorweekt en we hebben in een noodopvang tent de nacht doorgebracht. Hoe leuk het weekend ook was - dinsdag was ik maar al te blij om weer thuis te zijn.

Woensdag was het tijd om bij te komen van alles. Ik las was, schreef wat, sliep uit en ruimde op. Donderdag zou ik de hele dag in spanning zitten voor de examenuitslag en daarom vertrok ik met mama en oma naar Haren om daar de tijd een beetje te doden en nieuwe hockeyschoenen te kopen. Twee terrasjes en heel veel winkels later en een paar hockeyschoenen rijker togen we weer naar huis waar de stress pas echt begon. Ik zou vanaf vier uur gebeld kunnen worden, maar was één van de laatste mensen op de lijst. Toen ik om drie uur al buikpijn had van de spanning wist ik niet of ik het nog vol ging houden. Anderhalf uur later kwam daar gelukkig het verlossende woord: Ik had het gehaald! Ik haalde mijn cijferlijst op, 's avonds zaten we gezellig met vrienden en familie en de bijhorende hapjes en drankjes in de tuin en 's nachts heb ik het met mijn vriendinnen flink op een dansen gezet.

Vrijdag moest ik er toch weer vroeg uit omdat ik een afspraak moet maken voor mijn herprofilering, die ik dinsdag heb. Daarna moest ik gelijk door naar het werk, dus echt uitrusten van de nacht ervoor was er niet bij. Zaterdag werkte ik de hele dag en had ik 's avonds een verjaardags/slaag feestje van twee vriendinnen, we doken nog even de kroeg in maar ik was ook héél blij toen ik eindelijk in bed lag...
Waar ik zondag dan ook de meeste tijd besteedde. Ik kwam er even uit voor een vaderdag brunch, ging weer liggen tot een uur of half drie en kwam er uit om de finale van de Nederlandse hockey mannen te kijken (die helaas verloren). Ik gooide al mijn (= 2 dozen vol) schoolpapieren weg die ik de afgelopen jaren moest bewaren, heerlijk om dat allemaal weg te doen! Een prima zondag als je het mij vraagt.