THE ONLY WAY IS UP?

Het krachttrainen pakte ik laatst na een aantal maanden weer op en màn, wat voelde ik me daar goed bij. Het is alleen dat ik een doel voor ogen heb en al snel realiseerde ik me: krachttraining alleen gaat me daar niet brengen. Ik moest weer cardiotraining in mijn schema gaan stoppen - zo gezegd, zo gedaan. Door de winterstop van de hockey zijn mijn zondagen weer helemaal vrij: de ideale dag om de hardloopschoenen aan te trekken en weer rustig van start te gaan. Dat rustig laat ik nu achteraf gesproken liever weg, want mijn eerste zondagrondje was er een van 8 KM en ik vlóóg. Ik wilde meer. En zo rende ik drie weken achtereenvolgens 8, 12 en 10 KM. Het ging heerlijk.

Die zondagrondjes gingen zo lekker: ik wilde meer. Ik gooide er twee dagen na mijn 10 KM een 7 KM uit bij wijze van een 'uitlooprondje' - ik had de week ervoor immers nog de 12 KM gehaald. Conditioneel had ik na die 7 KM nog een paar kilometer doorgelopen, maar het relaxte gevoel dat het hardlopen mij de afgelopen weken weer gaf was totaal verdwenen door een onuitstaanbare pijn in mijn kuiten. Het leek op spierpijn, maar eigenlijk wist ik wel beter. En ja hoor, na enige research kwam ik erachter dat die stijfheid in mijn kuiten een gevolg is van een teveel aan KM's lopen in een korte tijd. Ik was natuurlijk ook niets meer gewend. 

En what next? Volgens bronnen moet ik het rustig aan weer opbouwen en veel strekken. Ik zit alweer te dromen over 3x cardio gecombineerd met 2 à 3 x krachttraining in de week, summer bodies are made in the winter, zeggen ze immers, maar volgens mij moet ik het nog maar een beetje rustig aan doen. Ik ga me de komende week (als ik toch niet naar mijn sportschool kan, die zit in Groningen en ik ben twee weken bij mijn ouders) me maar eens focussen op yoga en pilates, keep you posted!