Leedgewicht

Acht maanden. Acht hele maanden lang kostte het mij om tien kilo te verliezen en stukje bij beetje wat beter in mijn vel te zitten. Afgelopen januari bereikte ik mijn piek. 51,6 kilo, ik kon het wel uit schrééuwen, wat was ik blij.

Waar het is mis gegaan? Ik heb geen idee, het is inmiddels alweer zeven maanden later en heb ik het voor elkaar gekregen om weer vier kilo meer met me mee te moeten zeulen. Vier. Hele. Kilo's.

Eigenlijk heb ik wel een kléin ideetje. Iedereen kan zich wel voorstellen dat, als er na een periode van ietwat minder en gezonder eten en véél sporten er op dat piekpunt een gedachte komt die zegt: Nu mag ik weer. En die gedachte is de duivel, want elke keer wanneer ik twijfelde of ik dat lekkere, vette caloriebommetje in mijn mond zou stoppen (onder het mom van 'het is maar voor één keer' maar aan de andere kant ook 'elk pondje gaat door het mondje') won deze gedachte het. Het resultaat: Vier extra kilo's.

Het seizoen van het laten zien van de mooie figuurtjes en pronken met de mooie kleurtjes op de blote huid mag dan wel weer voorbij zijn, de komende maanden zullen voor mij weer in het tegen gaan staan van het gezonder leven. Hardlopen, hockeyen, spieroefeningen gaan me hopelijk weer in conditie brengen en kleinere porties eten maar wel met de lekkerste, gezónde ingrediënten als tomaat, Italiaanse ham en eiwitten zullen me laten genieten, maar ditmaals zonder schuldgevoel. Om dan maar te hopen dat ik over pak 'm beet drie maand weer een dansje op de weegschaal kan doen.

Vorig jaar hield ik een eetdagboek bij op het girlsceneforum, de combinatie van meisjes die met hetzelfde probleem zaten en complimentjes was ideaal, maar gezien ik daar nu absoluut geen tijd meer voor heb zal ik mezelf motiverende houden door af en toe er een blogje over te doen! Dinsdag 28 augustus, een frisse start, vanaf nu. Keep you posted!