maandag, april 21

Running madness: I dit it!

 photo IMG_6859_zps45673e28.jpg

Op 14 februari dit jaar zette ik het plan online waarmee ik het hardlopen weer een beetje op wilde gaan pakken: 21 april, vandaag dus, zou ik de 10 km run hier in de buurt gaan lopen. De uitvoering kwam pas een paar weken later, maar toen ik eenmaal een paar rondjes met geweldige resultaten liep werd ik gemotiveerd. Dit zou ik gaan doen!
Vorige week schreef ik dat de voorbereiding niet meer zo lekker ging, de 8 km die ik eens had gelopen was weken geleden en verder had ik alleen afstanden van 5 en 6 km gelopen. Ik wilde de loop niet gaan doen zonder die 10 km van tevoren te hebben gelopen en dus besloot ik afgelopen woensdag, vijf dagen voordat ik werkelijk zou moeten lopen, het er maar eens op te wagen. Het was vroeg, niet druk en de zon scheen, ik liep de 10 km in 54:04 en voelde me fantastisch - als ik dit maandag zou kunnen waarmaken! Mijn doel was om onder de 55 minuten te lopen, als het net zo lekker zou gaan moest dat goedkomen.

En toen stond ik daar vanochtend aan de start, het regende pijpenstelen en ik was bloednerveus. Die 55 minuten moet ik uit mijn hoofd zetten, dacht ik bij mezelf. Onder het uur zou al een prestatie op zich worden. Ik begon vrij vooraan, wat ervoor zorgde dat ik me de eerste 3 kilometer constant afvroeg waar ik in hemelsnaam aan begonnen was - óveral mensen die me aan het inhalen waren, en geloof me, dan is het heel moeilijk om in je eigen tempo te blijven lopen en niet even dat sprintje te trekken om te laten zien dat jij ook wel sneller kunt. Maar ik hield me in, want ik was er nog lang niet. 

Het mindere aan deze loop is dat het parcours bestaat uit één lang, recht stuk - uitgezonderd van drie bochten. De eerste kilometers liep ik niet ontspannen, constant maar in gedachten dat een kilometer wel heel langzaam duurt. Ik had mijn muziek bij me, maar ook dat hielp me niet. Ik liep door, maar het ging allemaal in een waas voorbij.
Totdat ik het 5 km punt naderde. Waar een halfuur lopen anders al als een hele prestatie voelde, was ik er nu verbaasd over dat ik de helft al was genaderd. Het was me absoluut niet makkelijk afgegaan, maar ik liep nog steeds en had ook nog niet de neiging om een stuk te gaan lopen. Toen ik mijn vrienden een kilometer later zag staan en even later mijn moeder tussen het publiek spotte versnelde ik. Nog maar een paar kilometer, dit moest ik doorzetten!

De laatste twee kilometers waren héél zwaar. Ik begon in de miezer en eindigde in de zon, maar kwam er daardoor achter dat ik een beetje verkoeling (de miezer dus) toch wel prettiger vond, zo op de middag. Van 8 naar 9 kilometer leken de meters maar niet op te schieten, maar ik liep nog behoorlijk goed op schema en dat moest ik doorzetten - zeker met zo veel publiek aan het einde van het parcours ;) - die twee kilometer zou ik nog wel even doorvechten. En dat deed ik. Ik finishte met een tijd van 52 minuten en nog wat seconden (exacte tijden zijn nog niet bekend) en ik was stomverbaasd. De hele run had ik het idee gehad dat ik nooit zo langzaam had gelopen, terwijl ik een lange afstand nooit sneller was geweest. De ontspanning van het (alleen) rennen was er dan wel niet, een kick geeft het achteraf zeker. Mijn eerste echte run was qua tijd betreft zeker een succes, volgend jaar gaan we voor onder de 50 ;).

4 opmerkingen:

  1. Wat gaaf! Daar mag je trots op zijn hoor. Mijn pr op de 10 is ook iets van 52 min, maar ik ga tijdens We Own The Night proberen onder de 50 te duiken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw super goed gedaan! Heel knap hoor zo snel! Ik doe er een uur over ongeveer. Super goed gedaan en ik herken dat gevoel dat je denkt dat je super sloom gaat! Gelukkig valt het dan mee (;

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wow goed gedaan! Geeft vast een super gevoel :)

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reactie, ik lees ze allemaal!