RUN BABY RUN

'Minstens 4 weken rust zou ik aanraden. Die weken waarin je nu niet hebt gelopen zijn echt niet genoeg.' zei mijn fysiotherapeut afgelopen week tegen me. Getver, ik ging net zo lekker. 8, 10, 12 KM, ze gingen bijna moeiteloos en ik zat al te springen van opwinding over de 10 KM van We Run Amsterdam op 16 mei. Echt wel dat ik daar een PR wilde gaan lopen. Nu is het niet zo dat ik de hoop op We Run Amsterdam moet opgeven, maar dat PR zet ik wel even uit mijn hoofd en het inschrijven voor een 10 KM op 2e paasdag laat ik ook nog wel even zitten. 

Shin Splints zijn het, een irritatie in mijn scheenbeen. Een typische hardloopblessure volgens de fysio. Ik had al een vermoeden, sinds kerst al wijselijk rust gehouden en was er vanuit gegaan dat het zo rond half januari wel over zou zijn. Dat kwam mooi uit, want mijn nieuwe hardloopschoenen - de Lunarglide 6 - zouden dan ook binnen zijn en die bieden weer steun voor het scheenbeen. Maar na 3 pogingen om weer hard te lopen waarbij ik na 500 meter al weer pijnscheuten voelde wist ik het zeker: ik moest niet meer van het advies op internet uitgaan, een bezoekje bij de dokter zou beter zijn. 

En nu krijg ik een wekelijkse behandeling bij de fysio en moet ik dus rust houden. Makkelijker gezegd dan gedaan, want ik merk nu pas echt dat rennen een uitlaatklep voor me is geworden. Als mensen me dat 3 jaar geleden hadden verteld zou ik ze hebben uitgelachen, but things got real. In die rustperiode maar even flink mijn core trainen in de sportschool met krachttraining en wat lesjes pilates, zodat ik zodra ik weer mag toch een denderende We Run Amsterdam kan lopen.